PÊŞÎ MEREV HIJ KESATÎYA XWE BIKÊ Û DÛRE HIJ GELÊ XWE BIKÊ. Ewê ku ber xwe û gelê xwe nekevin tu hêvî di wande namîn in. Tiştê ku merev zanibê ku tucarî wisa nabê, ne mumkune ku bibê, hema merev li pey bi kudînê ev jî gelek xeletîyek mezine. Rêkeke beleçewtî ye. Ku merev her pey dijmin de bi bezê heydê bira wer bi min re li hev werin û dijmin wen qebûl nakê hûn hewqasî xwe rezîl û riswa dikin û gelê xwe xemgîn dikin û dil êş dikin îdî bese. Tiştê ku deshilat dar nexwazê hûn nikarin bi zorê bi wan bidne pejirandin. We mijîyê Kurda guhert û pê leyîstin, lê hûn nikarin bi mîjîyê Tirka bilîzin. Hûn nikarin Tirka û Farisa û Ereba bigweherîn in bikin wekî xwe. Ev tucarê nabê û çara wê jî tune. Bes gelê xwe biçêrên in, ev millet gunehin tu hal di wande nama. Dawa vî gelî yesale meşrûye çima hûn berê xwe divegerênin rêne dî? Hûn li heqê gelê xwe napirsin hûn berê xwe didine çiyayê Qefeqasa dibê, emê van çiya biqulpênin! Sîleha saxlem li wire hûn narajinê, hûn dirajine a xerabe, a ku neteqê. Gelê me ji, ji dûvdirêj kirin û xeletîya sar bûn, nema ne li qewmîyet û ne li kesatîyet ne li netew û hebûna xwe nema dibin xwedî. Hin nema li titiştî bawer dibin, hin betilin hin talan bûn hatne kuştin, girtin, hinek gelek bezîn û betilîn, tiştik fêm nekirin, hinek gelek dûr dizîvirin lê dîsa têne cîyê berê, yerinde say wekî Tirka got. Hinek hene bi însana naêşin belkî baweriya wan bi Xweda tune ji Xweda natirsin, lê ma ji însana jî fedî nakin. Heger li gor wan Xweda tune, ê ma îsan jî tune ne? Va însan hene. We daye ser rêkê ne hûn zan ew rê a kûye û ne gelê w ezanin ew rê wê herê kû derê. Fetlu berwar, zîvronek, berpal û ber bikaş dawî dîsa hatin binê newalê cîyê berê li xwe dizîvirin, hinek saxin lê gelek mirin.

Parve bike:

---

---

---

---

---